بسم رب المهدی 

رفته از دیده کی رود از یاد  :

گر چه خاکستر فراموشی ریختم من بروی آتش عشق

باز گاهی شراره ای سوزان میزند شعله ها به هستی من

میزند شعله ها و گر می آن می فزاید به نشاط وهستی من

گرچه دیر آشنای من چندیست برده از یاد آشنایی ما

روزگاریست رفته از دیده رفته از دیده کی رود از یاد

همه شب  در سرای خلوت من یاد او می کند مرا دلشاد 

گرچه هر شامگاه سپهر عشق بر گرد بام وصل تو میکند پرواز

نیست هرگز امید دسترسی بر تو ای نو گل شکفته من

جز در آرزوهای دور دراز جز در آرزوهای دور ودراز.........

یا بن الحسن مرا ببین که  با صدای سخت کاذبم در راهی بیراهه دوباره نام تورا فر یاد میزنم 

در اندرون من همه عصیان است زبان همه می دانی وصدای مرا نمی شنوی همه چیز تنها با دستهای تو درمان میشود

پیچک انتظار از دیوار دلم بالا میرود پراز تمنا میشوم

پر از عطر خوش ریحانه که در سبزه زار وجود روییده است

اینک از صدای پای ظهور است که سرشار میشوم

قلبم از عشق درنگی میکند و در خیالم جبرئیل را میبینم که سر از پا نشناخته می آید تا بر زمینیان مژده ای بیاوردمژده ی آمدن امامی که خداوند تمام رحمتش را در آن ریخته است

مهدیا کوی تو کوی لاله هاست کوی شیدایی یاس است کوی شبنم بر گلبرگ ناز محمدی است

مهدیا کوی تو کوی آب است کوی باران کوی تو کوی برقراری آسمان است

                    پس اگر بیایی دلم کبوتر میشود
                                                         متن از:ریحانه

نوشته شده توسط: ریحانه